خانواده

شهر سوال ـ دختری ۲۵ ساله هستم با داشتن پدری کاملا بی مسئولیت وخوشگذران. با همه سختی ها درسم را ادامه دادم و با مخالفتهایش کار هم پیدا کردم. به خاطر اعتیادش، خوشگذرانی هایش وخیلی رفتارهای دیگری که دارد، از ازدواج با کسی که نه سال دوست بودم منصرف شدم. همه احساس و عشقم را از من گرفت. الانم که سه سال از جداییم میگذرد خودم را به کارم مشغول کردم. واقعا خسته شدم. هر خواستگاری هم که میاد چون مهریه را بالا میگوید فرار میکنند. در حالی که من با مهریه بالا مخالفم. ولی نمیتوانم حرفی بزنم. حتی به پوششم که در حد معمولی است گیر میدهد.

شهر سوال ـ چند وقتی است که سوالی ذهن مرا به خود مشغول کرده است اینکه از بین مادر، پدر و همسرم باید کدام را بیشتر دوست داشته باشم؟

شهر سوال ـ موضوعاتی که در باره همسرتان مطرح کردید به اختلالات شخصیت ایشان برمی گردد که در بعضی موارد این بدبینی ها را ما در برادرها و حتی پدر و یا مادر می بینیم که بیشتر جنبه ناموسی دارد. بنابراین شما بهتر بود با تحقیق کامل وارد زندگی ایشان می شدید از طرفی اینگونه افراد داری احساس حقارت و خودکم بینی و اضطراب و نگرانی شدیدی نسبت به همسر خود هستند و افکار بدبینانه خود را واقعی تلقی می کنند و باعث چند برابر بیرون به خود و روان خود آسیب می رسانند از طرفی بعضی از بدبینی ها به دلیل تجارب منفی محیطی است مثلا فرد در محیط، خانم هایی را می بیند که به زود صمیمی می شوند و یا مردهایی را می شناسد که رابطه با خانم ها برقرار می کنند و...

شهر سوال ـ عبارت زن ذلیل بودن یک عبارت عامیانه است و زمانی معنا دارد که مرد به صورت یکطرفه تمام نیازها و خواسته ها و انتظارت همسر خود را برآورده کرده و همسرش به هیچ وجه نیازها و انتظارات و خواسته های شوهر خود را برآورده نکند. اما اگر زن و شوهر نسبت به نیازها و انتظارات و خواسته های همدیگر بی تفاوت نباشند و از همه نظر همدیگر را حمایت کنند معنای آن تفاهم است نه زن ذلیلی. اما در این زمینه یعنی رسیدگی به همسر، احادیثی بسیاری داریم. به عنوان مثال کسی که در راه برآورده کردن عیال خود کوشش می کند مانند جهاد در راه خداست و یا مانند احادیث ذیل: