مشاوره و خانواده

شهر سوال ـ برای همکاری عملی در یک پروژه، با یکی از پسران هم کلاسی ام، ارتباط برقرار کردم. بعد از مدتی ایشان ابراز علاقه کردند در حالی که هیچ کدام از ما شرایط ازدواج را نداریم و از طرفی نیز با شناخت از طرف مقابل می دانم که ایشان بیشتر به دنبال رفع احساس تنهایی شان هستند و شاید من برایش مهم نباشم. با این وضعیت آیا ادامه این رابطه عاقلانه است؟

شهر سوال ـ اظهار محبت؛ امام صادق(ع) می‌فرماید: «وقتى كسى را دوست داری، به او بگو، كه این كار موجب ثبات بیشتر محبت بین شما خواهد بود».[۳]
محبت قلبى هر چند لازم است، اما كافى نیست. براى انس و الفت بیشتر باید محبت را اظهار كرد. پیامبر اكرم(ص) می‌فرماید: «سخن مرد كه به همسرش می‌گوید: واقعاً تو را دوست دارم، هرگز از قلبش خارج نخواهد شد».

شهر سوال ـ تدیّن و دیندارى: کسى که پاى بند دین نیست، تضمینى وجود ندارد که پاى بند رعایت حقوق همسر و ادامه زندگى مشترک باشد. اگر یکى دیندار و دیگرى بى دین باشد، زندگی آنان روى سعادت را نخواهد دید. سعادت بدون دیانت محال است. اگر هر دو بى دین باشند، باز تضمینى وجود ندارد که رعایت حقوق یکدیگر را بنمایند. البته منظور از دیندارى و تدیّن این است که پاى بندی به اسلام داشته باشند و اسلام را با جان و دل پذیرفته و در عمل به آن کوشا باشند، نه تدین سطحى و بى ریشه و بى عمل.

شهر سوال ـ بهتر بود شما قبل از اینكه كاملاَ مطمئن نشده اید كه ایشان همسر شما خواهند بود سرمایه گذاری روانی و عاطفی نمی كردید. زیرا در بعضی مواقع ممكن است همه شرایط همخوانی داشته باشد ولی به دلایل مختلف این ازدواج صورت نگیرد.