شهر سوال ـ برای ما که تجربه ای از علم غیب ائمه نداریم، درک این مساله مقداری دشوار است و شاید به همین دلیل، در پاسخ به این سوال، نظرات مختلفی را می بینیم که در ذیل چند نمونه از آن را تقدیم می کنم:
علم امام
آیا امام زمان(عج) به ما احاطه دارند؟
شهر سوال ـ اسحاق بن عمار، گوید: شنیدم امام كاظم (ع) به مردى خبر مرگ او را مىدهد، در دل خود گفتم: راستى او مىداند كه مردى از شیعیانش چه وقت مىمیرد؟ امام، خشمناك به من رو كرد و فرمود: اى اسحاق، رشید هجرى (یكى از یاران معروف على (ع) مرگ و میر و گرفتارىهاى آینده را مىدانست، امام كه به دانستن آن شایستهتر است.
چگونه ائمه علم به غیب داشتند در حالی که از مواضع کشته شدن خود فرار نکرده اند؟
اگر فرد از رفتن امتناع کرده و مانع کشته شدن خود شود، آیا با فرض اصلی، یعنی آگاهی از واقعیتی که می خواهد رخ دهد (=علم غیب) منافات ندارد؟
آیا امامان دارای اسم اعظم بوده اند؟
شهر سوال ـ جابر از حضرت باقر علیه السّلام نقل كرد كه فرمود: اسم اعظم خدا هفتاد و سه حرف است در نزد آصف یك حرف از آنها بود بهمان یك حرف زبان گشود فاصله بین او و تخت بلقیس فرو رفت بعد با دست خود تخت بلقیس را گرفت بعد زمین بحال اول برگشت بسرعت یك چشم بهم زدن ولى در نزد ما هفتاد و دو حرف است و یك حرف اختصاص بخدا دارد كه در نزد خود او است جزء اسرار غیبى است.[۱]
اگر امام علم غیب دارد، پس چرا قرآن علم غیب را از بشر نفی می کند؟
شهر سوال ـ قرآن اگر چه کتاب هدایت است، اما تنها برای آنان سودمند است که طالب هدایت باشند و آنان که مسیر گمراهی را می جویند، تنها همان را می یابند:«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظَّالِمینَ إِلاَّ خَساراً[اسراء/۸۲] و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است براى مؤمنان، نازل مى كنیم و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمى افزاید.»
آیا ائمه علم غیب داشتند؟
شهر سوال ـ برای اثبات علم غیب ائمه، از ادله متفاوتی می توانیم استفاده کنیم. و یکی از این راهها، بیان خبرهای غیبی توسط آنهاست. طبیعتا اگر امام معصوم مواردی از غیب را خبر داده باشد، علم غیب او به طور قطع ثابت خواهد شد. و مطالبی از حضرت علی (ع) نقل شده است که خبر غیبی حساب می شوند. در این جا چند نمونه را بیان می کنیم:
