منظور اين است كه تمام اهل كتاب به حضرت مسيح (ع) پيش از «مرگ او» ايمان مى آوردند يهوديان او را به نبوت مى پذيرند و مسيحيان دست از الوهيت او مى كشند و اين به هنگامى است كه مسيح (ع) طبق روايات اسلامى در موقع ظهور حضرت مهدى (عج) از آسمان فرود مى آيد، و پشت سر او نماز مى گذارد و يهود و نصارا نيز او را مى بينند و به او و مهدى (عج) ايمان مى آورند، و روشن است كه حضرت مسيح به حكم اين كه آيينش مربوط به گذشته بوده وظيفه دارد در اين زمان از آيين موجود يعنى آيين اسلام كه حضرت مهدى (عج) مجرى آن است پيروى كند.
