نماز و مسائل مربوطه

شهر سوال ـ حضور قلب در نماز مساله ای بسیار مهم است. پیامبر (ص) می فرمایند: هیچ كس از شما با بى ‏حوصلگى و بى‏میلى به نماز نایستد؛ بنده‏اى كه در برابر خدا مى ‏ایستد باید از آشفتگى فكرى خود بكاهد، زیرا از نماز همان مقدارى كه حضور قلب داشته نصیب اوست. یاد خدا را در هیچ جا و هیچ حالى فرو مگذارید. كسى از شما در حال نماز رو به دیگر سوى ننماید؛ زیرا چون بنده در نماز رو بگرداند خداوند فرماید: «اى بنده روى به من بدار كه بهتر است براى تو از آن كه به سمت دیگر روى كردى».

شهر سوال ـ از حضرت صادق (ع) سؤال شد كه چرا زانى كافر نیست ولى كسى كه نماز نمى ‏گذارد كافر مى ‏باشد، امام (ع) فرمود: چون زناكار براى‏ شهوت این كار را مى‏ كند ولى آن كس كه نماز را ترك مى‏ كند براى این است كه به آن اهمیت نمى ‏دهد. زناكار براى لذت دنبال زنى را مى ‏گیرد و از او كامجوئى مى ‏كند، ولى آن كس كه نماز را ترك كرده و آن را انجام نمى ‏دهد قصدش لذت نیست بلكه فقط نظرش بى‏ اهمیت شمردن آن مى ‏باشد و هر گاه كسى نظرش استخفاف باشد كافر مى ‏گردد.[۲]

شهر سوال ـ قطعا نماز منحصر در چند عمل فیزیکی و چند ورد زبانی نیست. بلکه انسانی که دارای دو جهت جسمانی و روحانی است، باید در عین حرکات جسمانی خود، در عالم معنا نیز سیر کند. از همین روست که هر عملی، متناسب معنایی ظریف است که باید عمل را از عادت دور داشت و همیشه مقرون آن معانی بلند قرار داد.

شهر سوال ـ طول دادن و با تأنی خواندن نماز: اگر كسی ركوع و سجود را مقداری طولانی كند و با حال خوشی اذكار و سجود را بگوید، در حضور قلب مؤثر خواهد بود.