آیا ثواب دعا از خواندن قرآن بیشتر است؟

خواندن قرآن

قرآن و دعا هر کدام جایگاه ویژه خود را دارند. قرآن سخن گفتن خدا با بنده است و دعا، سخن گفتن بنده با خداست. و در برنامه تربیتی روزانه اسلام به عنوان نماز، از هر دو نوع بهره مند می شویم. بخشی از نماز را قرآن خواندن در بر می گیرد و بخش دیگری را دعا تشکیل می دهد.
قرآن داروخانه ای است که نسخه های شفا بخش برای امراض ما دارد و هر انسانی باید از این دستور العمل ها استفاده کند:
«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ؛[اسراء/۸۲] و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است براى مؤمنان، نازل مى ‏كنیم.»

و همین قرآن بر دعا تاکید بسیار کرده است:
«وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونی‏ أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذینَ یَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی‏ سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ؛[غافر/۶۰] پروردگار شما گفته است: مرا بخوانید تا (دعاى) شما را بپذیرم! كسانى كه از عبادت من تكبّر مى ‏ورزند به زودى با ذلّت وارد دوزخ مى ‏شوند!»
آیه شریفه نخست به «دعا» تعبیر مى ‏كند سپس در ادامه از دعا به عبادت تعبیر می کند.

و در آیه دیگر ارج و منزلت بندگان در نزد خدا را به دعای آن ها گره می زند.
«قُلْ ما یَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَكُونُ لِزاماً؛[فرقان/۷۷] بگو: پروردگارم براى شما ارجى قائل نیست اگر دعاى شما نباشد شما (آیات خدا و پیامبران را) تكذیب كردید، و (این عمل) دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد!»
البته حتی اگر در آیه دعا به منزله عبادت نیز باشد، تفاوتی نخواهد کرد. چون دعا به معنایی که در نزد ما رایج است، اساس عبادت شمرده شده است.«قَالَ النبی(ص) الدُّعَاءُ مُخُّ الْعِبَادَة؛[۱] پیامبر(ص) می فرمایند دعا اساس عبادت است.»
بنابراین باید هر کدام از قرائت قرآن و دعا را در جای خویش داشته باشیم. و طبیعتا ثواب هر کدام از این ها به عوامل زیادی بستگی دارد. حضور قلب، میزان تاثیر بر روی انسان و ... اموری هستند که ثواب ها را تعیین می کنند و ارزیابی آنها از عهده بندگان خارج است.

[۱]. إرشاد القلوب إلى الصواب، ج‏۱، ص۱۴۸.

دیدگاه‌ها

بنظر من خبطی در ترجمه استجب لکم شده زیرا در بین عوام و خاص (کمااینکه شما نیز به پذیرفتن دعا ترجمه کرده اید) این جمله این معنی را یافته که خدا گفته بنده هردعایی بکند خداوندبی شرط و ربط قبول خواهد کرد درحالیکه اگر دقیق شویم خدا گفته مرا صدا بزنید(دعاکنید) تا شما را پاسخ گویم که ممکن است این پاسخ مثبت باشد یا منفی باشد امروز باشد یا فردا باشد که با قبول کردن یا همان پذیرفتن فارسی که بار معنایی کاملا مثبت و همگام با خواسته خواهان است فرق دارد لذا اگر منظور خداوند پذیرفتن بی قید وشرط دعای بندگان بود باید میگفت اقبل لکم نه استجب لکم لذا به این نکته در برداشت از این آیه دقت داشته باشیم

تصویر soalcity

با عرض سلام و تشکر از توجه شما
از آنجا که ترجمه را امری تخصصی می دانیم، برای مطالب از ترجمه های معتبر استفاده می کنیم و این ترجمه از آیت الله مکارم شیرازی است. و اشکالی که شما بیان نموده اید نیز به آن وارد نیست.
پذیرش دعا (دعای شما را بپذیرم)، می تواند به این مطلب اشاره داشته باشد که خود دعا یک عبادت است. کما اینکه ادامه آیه نیز دلالتی بر این مساله دارد و در مقابل دسته اول (دعا کنندگان) مستکبران از عبادت را قرار می دهد. پس پذیرش دعا، لزوما به معنای دادن آنچه بنده خواسته است، نیست. بلکه پذیرش همین عبادت او (دعا کردن) است.
و حتی اگر این نکته را در نظر نگیریم، بی قید و شرط بودن اجابت دعا، یا شرط داشتن آن، مطلبی نیست که با تکیه به مفهوم این آیه (با هر کدام از دو ترجمه) قابل اثبات باشد. بلکه قید و شرط می تواند از آیات دیگر به این آیه ضمیمه شود. و مثل آنکه خدای متعال می فرماید:
وَ أَوْفُوا بِعَهْدي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ (۴۰ بقره) و به پيمانى كه با من بسته‏ ايد وفا كنيد، تا من نيز به پيمان شما وفا كنم.
که با توجه به این آیه، عده ای صلاحیت ندارند تا دعای آن استجابت شود. هر چند وعده خدا (در وهله اول) مطلق بوده باشد.
همچنین در نظر داشته باشید که ترجمه پیشنهادی شما نیز دردی را دوا نمی کند. و شما با تفسیر این مساله را حل کرده اید.

نظرات