اختلاف سني ۹ ساله، در ازدواج

بنده ۲۴ سال سن دارم و به یکی از دختران فامیلمان علاقه دارم که ۱۵ سال بیشتر ندارد. آیا با این اختلاف سنی صلاح هست که به خواستگاری ایشان بروم یا خیر؟

همسر انتخابی شما می بایست تمام معیارهای اساسی و مهم مورد نظر شما را که لازمه یک زندگی توام با خوشبختی هست را دارا باشد و حداقل نمره قبولی را داشته باشد.

اختلاف سنی دختر و پسر نباید آنقدر زیاد باشد که دوره رشدی آنها متفاوت شود و در علاقه ها، سرگرمی ها، طرز نگرش و بینش و انرژیهای روانی با هم متفاوت و یا احتمالا درگیر شوند. در حالیکه دختر در آغاز راه هیجانات، علاقمند به شطینت های نوجوانی، کوهنوری و جست و خیز و مهمانی و .... هست، آن آقا کار و تفکر و مطالعه، فلیم و موسیقی و گوشه ساکت خانه جهت استراحت را بیشتر می پسندد. همچنین دیدگاه آقا توام با تجربه و احتیاط است و دیدگاه دختر نوجوان ریسک و فعالیتهای نو و بدیع است.

البته علاوه بر سن شناسنامه ای باید به سن و بلوغ عقلی، اجتماعی، فرهنگی و ظاهر وی هم توجه کرد. لذا علاوه بر سن تقویمی، لازمست که به ظاهر، طرز فکر و نگرش هم توجه عمیق شود.
نظر پدر و مادر عروس و داماد هم در این زمینه از آنجا مهم است که ممکن است با سخت گیریهای خودشان منجر شوند که دختر و پسر نظرشان کم کم به هم عوض شود. اگر پسر و دختری به شدت تحت نفوذ والدین خودش هست. معمولا نمی تواند خارج از نظر آنها، دست به چنین ازدواجی بزند.

نکته دیگر این که ممکن است در این سن و در این شرایط با هم تفاهم داشته باشيد، اما همچنان که سن بالا میرود؛ بسیاری از عادت ما نیز تغییر میکند، مثلا چهار سال بعد را در نظر بگیرید، آیا باز هم این اطمینان را دارید که به لحاظ، علاقه ها، سرگرمی ها، طرز نگرش(درک طرفین نسبت به زندگی و سایر موارد) و بینش(نحوه تفکر) و انرژیهای روانی؛ در یک سطح باشید؟
شما خصوصیات خودتان را در نظر داشته باشید، آیا میتوانید به این نوع تغییر کنار بیاید؟
حتما به این نکات مهم توجه داشته باشید. سعی كنید در مورد مسائل مختلف با طرف مقابل صحبت كنید و هرگز اجازه ندهید احساستان بر عقلتان غلبه كند. یعنی همه مسائل را منطقی بررسی نمائيد.

شما میتوانید با یك شناخت منطقي، معایب و محاسن وی را بررسی و برای خود لیست کنید و در نهایت اقدام به تصمیم گیری نمائید. به هر میزان که در سایر ملاک ها مانند: تفاهمات فرهنگی، مذهبی، نگاه به زندگی، مسائل اقتصادی، و ... تفاهم داشته باشید می تواند اختلاف سنی ۹ ساله تان را تحت پوشش قرار بدهد. و این مساله نیاز مند بررسی، مطالعه و تحقیق شماست.

دیدگاه‌ها

سلام
من ۲۲ سال سن دارم و همسرم ۳۲ سال و ۲سال است که ازدواج کرده ایم اصلا از زندگیم راضی نیستم همسرم مدام به من شک میکند و مرا خیلی محدود کرده به هیچ عنوان اجازه رفت و امد با دوستان مجردم را ندارم اصلا اجازه ندارم تنهایی جایی بروم در مورد پوششم همیشه بحث داریم من دختر بی بند و باری نیستم ولی اون زیادی حساسه مدام موبایلمو چک میکنه با جنگ و جدال بسیار بالاخره اجازه داد برای ادامه تحصیل به دانشگاه بروم ولی اوضاع خیلی افتضاح تر شد مدام غر میزنه و خیلی بد رفتار شده و هر گونه بحث کوچکی را به دانشگاه رفتن من ربط میده و میگه از وقتی رفتی دانشگاه خیلی عوض شدی در حالیکه اصلا اینطور نیست دیگه از رفتارهاش خسته شدم
خودش گذشته خیلی ازادی داشته برعکس من که افتاب و مهتاب ندیده بودم ولی همش منو تحت فشار قرار میده از رفتارهاش دیگه واقعا کلافه شدم

تصویر شهر سوال

بسمه‌تعالی
با عرض سلام و تحیت و تشكر از حسن اعتماد شما

در مواجهه با چنین موضوعی سعی كنید:
۱- آسیبهای احتمالی و موضوعاتی اختلافی كه مورد كدورت طرفین میش‌ود را شناسایی كنید و با افزایش آستانه تحمل و مدارا از شدت آنها جلوگیری نمایید. مثلا اگر ایشان به مادر یا خانواده خود توجه زیادی دارند، ایشان را در این باره محدود نكنید و بیش از گذشته به خانواده ایشان احترام بگذارید و...
۲- حساسیتهای ایشان را در ابعاد مختف (خانوادگی، اقتصادی، زناشویی، فامیلی و...) بشناسید و مطابق با آن عمل كنید تا از بهانه گیری جلوگیری گردد
۳- اقتدار ایشان را به رسمیت بشناسید و ایشان را در تصمیم گیریها تایید و حمایت كنید تا در مقابل شما احساس لیاقت و شایستگی را تجربه كند.
۴- مهارتهای ارتباطی خود را مانند
- همدلی: با رفتار و گفتار خود وانمود كنید كه ایشان را درك می‌كنید و احساسات او برای شما اهمیت دارد. شادی او شما را شاد و ناراحتی او شما را ناراحت می‌كند و...
- گوش دادن فعال: به هنگام مكالمه وی، صحبت او را قطع نكنید و با علاقه سراپا گوش باشید و..
- بیان احساس: بجای اینكه رفتار طرف مقابل را نقد و ارزیابی كنید و از او گلایه كنید از احساس خود صحبت كنید. مثلا بجای اینكه گفته شود تو آدم سختگیری هستی، گفته شود از اینكه به من اعتماد می‌كنی خوشحالم. یا دوست دارم به من اعتماد داشته باشی یا...

۵- سعی كنید یك مشاوره حضوری را دنبال كنید.
۶- در صورتیكه وی بدون دلیل، امور را با بدبینی تفسیر می‌كند و نه تنها نسبت به شما و بلكه نسبت به دیگران نیز قضاوتی خصمانه و تهدید آمیز داشته باشد و...می‌توان گفت ایشان دچار بدبینی مرضی (پارانویا) هستند كه نیازمند درمان است. اما مواظب باشید ایشان را به چنین اتهامی متهم نكنید بلكه در صدد فراهم آوردن زمینه مراجعه به یك روانشناس باشید.

در پناه خدای بزرگ موفق باشید.

نظرات