چرا کراوات را نشانه ترویج بیگانه می دانید، اما چفیه عربی را از بیگانه نمی دانید؟

در پاسخ به این سوال، سه نکته جالب توجه است:

۱- کسانی که ملاک و معیار خود را ایران و ایرانی بودن قرار داده اند، نباید فراموش کنند که یکی از قومیت های ساکن در ایران، عرب ها هستند. خصوصا در استان خوزستان که عمده دفاع مقدس در آن جا واقع شد و مردم آن منطقه نیز در حفظ ایران و قطع دست اجانب مجاهدت فراوان کردند. و اگر بناست که عرب ها را ایرانی ندانیم، باید پرسید که کدام گروه ایرانی است؟ ترک ، بلوچ ، کرد، لر و ...

۲- منطقی و معقول نیست که دل به چند خط فرضی و اعتباری بر روی کاغذ ببندیم که هر روز ممکن است تغییر کند. اکثر ما به خوبی می دانیم که مرزهای ایران در طی تاریخ چقدر دستخوش تغییر قرار گرفته. کسانی که همه افتخار خود را بنا بر ایرانی بودن گذاشته اند، نگاهشان  به عراقی ها چگونه است؟ آیا عراق امروز، دیروز جزئی از ایران نبوده؟ نگاهشان به افغان ها چگونه است؟ آیا در گذشته افغانستان جزئی از ایران نبوده است؟

آنچه ما از دین خود یاد گرفته ایم، و با منطق نیز تناسب کامل دارد، این است که ملیت با مرزهایی در دل انسان ها روشن می شود. که حقیقی و غیر اعتباری است. ملیت ما، ایمان ماست و هر کس در هر جای جهان، مانند ما بیندیشد و معتقد باشد، با ما یک ملیت را تشکیل می دهد. پس لباسی که برای مسلمانان است، بسیار متفاوت است با لباسی که برای مسیحیان است.

۳- همه به خوبی می دانیم که چفیه در کشور ما، یک نماد عربی نیست. بلکه نماد جهاد و فداکاری و ایثار است. یادگار کسانی است که جان خود را برای حفظ آسایش و امنیت این کشور، فدا کرده اند. و مقابله آگاهانه با این نماد، در واقع خیانت به عزیزانی است که (حتی با معیارهای سرزمینی و ملی گرایانه) بسیار مدیون آنها هستیم.