آیا امام حسین(ع) خود را فدا کرد تا گناهان شیعیان و دوستداران ایشان بخشیده شود؟

muharram

در این تحلیل امام حسین(علیه السلام) خود را فدا کرد تا گناهان امّت بخشوده شود و امام کفّاره گناهان امّت باشد. نظیر اعتقاد باطلى که مسیحیان نسبت به حضرت مسیح(علیه السلام) دارند و مى گویند مسیح(علیه السلام) با تن دادن به صلیب باعث پاک شدن گناهان پیروان خود شد و آنان را رستگار کرد.
معتقدان این تحلیل با تمسک به تعابیرى چون «یا بابَ نِجاةِ الاُمَّةِ» چنین برداشت کردند که امام حسین(علیه السلام) نیز با استقبال از شهادت موجب بخشوده شدن گناهان فاسقان و فاجران امّت و در نتیجه سبب نجات آنان شده است. در عوض امّت با برپایى مجالس عزا از امام تشکّر و سپاسگزارى کرده و مستحقّ رستگارى مى شود.
این تحلیل نیز با هیچ یک از اصول و مبانى مسلّم دینى سازگار نیست و موجب شده است عدّه اى گمان کنند که امام حسین(علیه السلام) با شهادت خود و فرزندانش، گناهکاران را در برابر عذاب الهى بیمه کرده است. به تعبیر دیگر : امام(علیه السلام) و یارانش کشته شدند تا دیگران در انجام هر گناه و جنایتى آزاد باشند و در واقع تکلیف الهى از آنان ساقط گردد.
همین پندار سبب شده است که عدّه اى گمان کنند هر کس بر امام حسین(علیه السلام) گریه کند، هر قدر در فساد و تباهى غوطه ور باشد و حتّى نسبت به ضروریّات دین پایبند نباشد، مورد عفو و بخشش قرار گرفته و اهل نجات خواهد بود.
نفوذ این پندار غلط تا جایى بوده است که حتّى سلاطین جبّار و ستمگرى که حکومتشان بر پایه هاى ظلم و بى عدالتى استوار بود و دستشان به خون بى گناهان آلوده بوده، در ایّام عزادارى آن حضرت مجالس عزا به پا کنند و یا خود پا برهنه در دستجات عزادارى به سر و سینه بزنند، و آن را مایه نجات خود بدانند![۱]

پی نوشت:

[۱] . گردآوری از کتاب: عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها، زیر نظر آیت الله مکارم شیرازی، ص۶۹.

دیدگاه‌ها

سلام:
چه ربطی به گناهان دیگران داره .
بین ایشان و یزید اختلافاتی بود و یزید اینو فهمید ایشان هم برای اینکه خود و خانواده خودشو به یک جای امن ببره و از طرف دیگر از شر، بیعت با یزید خلاص بشه مهاجرت میکنه ولی یزید از این موضوع با خبر میشه و باقی ماجرا....

تصویر soalcity

سلام
شاید کاربران سایت انتظار داشته باشند تا نظر توهین آمیز و عجیبی چون نظر ایشان، حذف شود. اما بنده با عرض معذرت آن را منتشر می کنم تا همه ببینند که انسان به دلیل گرایش هایش چگونه می تواند حقایق مسلم و قطعی را تکذیب کند! و گناه انسان را به چه مراحلی سوق می دهد.
َ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى‏ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ (۱۰ روم) سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به مسخره گرفتند!
درست است که بین امام حسین (ع) و یزید اختلاف بود! اما نه اختلاف شخصی، آن گونه که شما دوست دارید جلوه دهید!
امام حسین (ع) اگر می خواستند خانواده شان را به جای امنی ببرند تا از یک اختلاف شخصی نجات یابند، کافی بود با یزید بیعت کنند تا یزید هر چه که حضرت می خواهند به او بدهد! نه آنکه طفل شش ماهه خود را به روی دست بگیرند تا شاید وجدان یک یزیدی بیدار شود و او را از ضلالت نجات دهد.
و جالب آنکه شما در همین دو خط نوشته نیز دچار تعارض هستید که امام اگر دنبال جای امن بود، چرا بیعت را نمی پذیرد و آن را شر می داند؟

سلام علیکم
تحلیل زیبا و مختصر ومفیدی ارائه داده اید.
قطعا مسئولیت هر عملی بر عهده صاحب آنست. اعتقاد به فدا کردن کسی خود را برای بخشوده شدن دیگران، یک انحراف فکری منبعث از فرار از مسئولیت است تا بشود بجای توبه واستغفار واصلاح و جبران مافات به صرف گریه و عزاداری هدفمند ومعامله گرانه عدل خدا را دور زده و منت بر سر ابا عبد الله گذاشته تا شفاعت کند. آیۀ کریمۀ (فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره) گواه بر اینست که کار خیر و گناه ولو به اندازه وزن یک اتم هم باشد، دیده خواهد شد. اعتقاد به شفاعت کاملا صحیح است مشروط بر شایستگی شفاعت شونده، نه آنکه شقی به تقصیر بوده باشد.
موفق باشید

تصویر soalcity

ضمن عرض سلام و تشکر از نظر شما
شاید توجه به این نکته نیز لازم باشد که، حقیقتا نمی توان گریه و عزاداری کرد و از اصلاح و جبران مافات روی برتافت! چگونه کسی برای امام حسین (ع) عزاداری می کند و در عین حال حرمت ایشان را حفظ نمی کند؟ آیا غیر این است که امام حسین (ع) جان خود را فدا نمود تا اسلام محافظت شود؟ پس آنان که به اسلام بی اعتنایی می کنند، به اباعبدالله (ع) بی حرمتی کرده اند و چنین کسانی حقیقتا محب ایشان و عزادار ایشان محسوب نمی شوند.

سلام
به خاطر سایت مفیدتون متشکرم
من سوالی برام پیش اومده که بنظرم مهم اومد میخوام با شما درمیون بزارم.:
در جمعی که به اعتقادات اسلامی توهین میشه یا بعضی اعتقادات رو نادرست و غلط جلوه میدن آیا واجبه که دفاع کرد از اصل اسلام؟مثلا در جمعی بودم که وجود امام زمان رو خرافه ای بیش نمیدونستن-یا مثلا درباره ی اسلام حرف هایی نادرست زده میشد که واقعیت نداشت...
ممنون میشم جواب بدین

تصویر soalcity

با عرض سلام و تشکر از نظر لطف شما
طبیعتا در مساله شما، مانند تمام موارد امر به معروف و نهی از منکر، اگر بتوانید تاثیر گذار باشید، نباید بی تفاوتی به خرج دهید. و اگر نیز سخن شما تاثیر گذار نخواهد بود، در صورتی که ضرورتی برای حضور در آن جلسه نداشته باشید، باید جلسه را ترک کنید:
وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذينَ يَخُوضُونَ في‏ آياتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا في‏ حَديثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرى‏ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ (۶۸ انعام) هر گاه كسانى را ديدى كه آيات ما را استهزا مى‏ كنند، از آنها روى بگردان تا به سخن ديگرى بپردازند! و اگر شيطان از ياد تو ببرد، هرگز پس از ياد آمدن با اين جمعيّت ستمگر منشين!

نظرات