کلام و عقاید

شهر سوال ـ البته تطابق این آیه با سوال به این دلیل است که اکثر انسان ها در حد نیازهای مادی باقی می مانند. و جز زندگی دنیایی نمی بینند. و الا کسی که نگاهش فراتر از این عالم حیوانی است، دایره گسترده ای از نقص ها و نیازها به خدای تعالی را می بیند، و هر لحظه که در مسیر انسانیت صعود می کند، خود را محتاج تر می بیند، هر چند تمام ثروت های دنیا را داشته باشد.

شهر سوال ـ مشکل در این جاست که عقل ما و ندای فطرتمان، در زیر هواهای نفسانی، آداب و رسوم غلط و ... مدفون می شود. در این جاست که خدای تعالی به حال ما ضعیفان لطفی کرده و علیرغم اینکه می توانستیم راه را پیدا کنیم، باز هم کمک دیگری نموده و انبیاء را فرستاده، تا آن ها عقل ما را از دست موانعش نجات دهند و مجددا به ما راه را گوشزد کنند.

شهر سوال ـ کسی که معاد را باور کرده و زندگی خود را منحصر به این دنیا نکرده و حیات اصلی را در عالمی دیگر می داند، چه چیزی را بدبختی می داند؟

شهر سوال ـ توسّل به عزیزان درگاه الهى از جمله مسائلى است كه میان مسلمانان جهان رواج كامل دارد، و از روزى كه شریعت اسلام به وسیله پیامبر(صلّى اللّه علیه و آله) ابلاغ شد از طریق احادیث اسلامى مشروعیت آن نیز، اعلام گردید. تنها در قرن هشتم اسلامى بوسیله «ابن تیمیه»، مورد انكار قرار گرفت و پس از دو قرن بعد، وسیله «محمد بن عبد الوهاب» این جریان تشدید شد، و توسل به اولیاء الهى نامشروع و بدعت معرفى گردید و احیانا عبادت اولیاء خوانده شد.[۱]

شهر سوال ـ توسل در میان اهل سنت امری مقبول و پسندیده است و در منابع و متون اهل سنت موارد بسیاری از آن را می توان نشان داد که در متن زیر، چند نمونه از آن را نقل می کنم.