اخلاق و عرفان

کافی است که بخواهیم اندک هزینه ای برای تعظیم شعائر الهی و تقویت دین انجام دهیم، آن وقت است که وساوس شیطانی و ندای خناسان بلند می شود که پس فقرا چه! حال آنکه باید از خود بپرسیم: آیا تنها پولی که ما داریم، همین بوده که برای تعظیم شعائر الهی خرج می کنیم؟ و آیا نمی توانیم خرج دیگری را حذف کنیم، و پول آن را صرف فقرا کنیم؟

نقطه شروع در تزکیه نفس و خودسازی، برای افراد مختلف متفاوت است. برای کسی که اسلام نیاوررده، اوّلین راه و نقطه شروع، اسلام آوردن است. برای مؤمنان، اوّلین مرحله، تنبه و آگاه شدن است به این که باید نفس را پاک کرد. مرحله بعد، مرحله توبه از اعمال گذشته و عزم بر جبران است.

در سیستم دعا، کسی که باور و ایمان قوی نسبت به قدرت نامحدود الهی داشته باشد و با تمام نیاز و تضرع، خود را به او وصل کند، همان وقت که در حال دعاست اجابت هم به دست آورده است. اصلاً همین باور قوی و نیاز شدید هر گاه باهم توأم شد، خود به خود اجابت هم حاصل می‌شود. مثل اینکه بگوییم هر گاه شکر و آب باهم مخلوط شد خود به خود شربت هم آماده است.

حركت در مسير رضاي الهي كه در واقع منجر به اخلاص در عمل مي‌شود، تأثير بسيار زيادي در محبت الهي دارد. اخلاص مايه بركت در مسير الهي است و محبت خدا را در دل انسان مي‌پروراند.

به طور كلي شكستن دل انسان مؤمن كه به تعبير روايات، احترام او از كعبه بيشتر است، داراي آثار وضعي و جانبي فراواني است و دلي كه شكست به سادگي التيام نمي يابد و جبران آن دشوار است، پس در مرحله اول بايد انسان مراقب باشد دل كسي را نشكند و قلبي را جريحه دار نسازد و اگر خداي ناخواسته اين اتفاق افتاد بايد به سرعت جبران و تلافي كند و دل شكسته را التيام بخشد و آن را به دست آورد و تنها استغفار و آمرزش كافي نيست.